Poging 2 killing fields en de reis naar Thailand

Phnom Penh, 12 januari 2016

Vandaag de volgende poging om op de fiets naar de Killing Fields (Choeung Ek Genocide Center) te gaan. We hadden 's ochtends al op onze telefoons de route geladen. Omdat de optie fiets niet beschikbaar was hadden we de looproute geselecteerd, wat dus betekende dat we een binnendoorweg namen met naar wat later bleek ook een aantal slecht befietsbare paden.
Gelukkig voelde ik me vandaag al een stuk beter, in ieder geval goed genoeg om op de fiets te stappen.
Tegen 8 uur 's ochtends vertrokken we op een lege maag voor de fietstocht die zo'n 13 kilometer zou zijn. We hebben een laag tempo aangehouden, maar dat we er maar liefst 70 minuten over hebben gedaan kwam vooral door het drukke verkeer voor we de stad uit waren. We hebben ook een stukje langs de rivier gefietst, al dreven er op bepaalde plekken zoveel flessen in dat we het water niet eens meer konden zien. Het stonk hier ook behoorlijk en het pad was niet bepaald fietsvriendelijk. Het is maar goed dat onze banden vrij zacht stonden want anders hadden we geheid een klapband gehad. Wonder boven wonder hebben we het meteen gevonden zonder echt fout te rijden. Het was toen net 9 uur geweest. Voor we het terrein op gingen hebben we eerst wat gegeten en gedronken. Voor Jamie een bananencakeje en voor mij verse ananas en een blikje cola om te delen. De ananas was zoveel (2 hele ananassen) dat we wat over was in een zakje hebben meegenomen.
We zijn vervolgens door de entreepoort gegaan. De kosten waren $6 per persoon voor entree met audiotour (in het Nederlands!). We zijn ongeveer 2 uur bij de Killing Fields geweest. Dat was heel erg indrukwekkend en tegelijkertijd misselijkmakend (voelde ik me net weer wat beter...). Er waren massagraven te zien, waar ooit tot wel 450 mensen waren opgestapeld op hooguit 10 vierkante meter. De botten zijn inmiddels allemaal opgeruimd en bewaard achter glazen vitrines in de stoepa centraal op het terrein. Dat de leider van een land ruim een kwart van zijn eigen bevolking heeft uitgeroeid na ze eerder gewetenloos gemarteld te hebben is echt moeilijk te bevatten.
Nadat alles een beetje op ons was ingewerkt was het tijd voor de weg terug naar Phnom Penh. We wilden eerst het koninklijk paleis bezoeken. Grotendeels hadden we dezelfde weg terug genomen als we gekomen waren dus dit ging vrij gemakkelijk. Na ongeveer een uurtje fietsen kwamen we om kwart over 12 aan bij het paleis. De bewaker van dienst vertelde ons dat het koninklijk terrein pas om 2 uur weer open zou gaan voor publiek. We besloten om eerst nog maar terug te fietsen naar Tuol Sleng. Gisteren heb ik er helaas weinig van meegekregen en ik wilde het toch graag nog wel zien. De audiofragmenten had ik gisteren voor een groot deel al gehoord dus we hebben nu voor $3 dollar per persoon voor de entree zonder audio gekozen. Jamie heeft me verder uitgelegd welke verhalen er bij bepaalde foto's horen. Ook dit maakte heel veel indruk op me en de bloedvlekken die nog op de vloer aanwezig waren maakte het allemaal heel werkelijk en zorgden ervoor dat het echt bij je binnenkwam. Daar word je toch wel even heel stil van.
We hebben hier zo'n anderhalf uur doorgebracht. Inmiddels was het paleis ook weer open, maar we waren nu dicht bij de Russische markt en we hadden nog niets gegeten dus we hoopten dat we daar ook wat konden eten. De Russische markt was veel minder toeristisch dan we hadden verwacht, maar we hebben er wel wat kunnen eten: rijst-kokosnootcake zoals ze het noemen (ze lijken op poffertjes). Vervolgens zijn we overal snel doorheen gewandeld, want we hadden het eigenlijk wel gezien. Rond half 4 waren we bij het koninlijk paleis aangekomen. Entree kostte 25000 Riel per persoon, wat neerkomt op ruim 6 dollar.
Veel gebouwen op het terrein waren gesloten voor publiek. De troonzaal kon wel worden bezichtigd vanaf de entree, maar naar binnen gaan was verboden. De zilveren pagode, waarin een groen Boeddha-beeld staat, mocht wel worden betreden, maar foto's maken was niet toegestaan. Ook stond er nog een klein gebouw waarin de voetafdruk van Boeddha te zien was. Het is mooi om gezien te hebben, zeker na de gruwelijkheden die we al hadden gezien vandaag, maar het liet toch een veel mindere indruk op ons achter. We hebben op tijd de fietsen ingeleverd, nog wat boodschappen gedaan en teruggegaan naar het guesthouse om nog wat te eten en te drinken tot we opgehaald zouden worden voor de busreis. Dit gebeurde om kwart voor 9. We stapten in de bus en tot onze verbazing waren er geen stoelen, maar bedjes in de bus! Ik heb meteen geprobeerd te gaan slapen en al snel was ik in dromenland. Ons avontuur in Cambodja zit er hiermee op en gaat weer in Thailand verder!

Phnom Penh naar Pak Chong, 13 januari 2016
Rond 8 uur in de ochtend kwamen we eindelijk aan bij de grensovergang bij Poipet. Er stond een lange rij dus het duurde even voor we klaar waren, maar tegen 9 uur waren we dan toch echt in Thailand. Hier stond de volgende verrassing op ons te wachten: de bus vanuit Poipet naar Bangkok was al vertrokken en de volgende bus zou pas rond 6 uur aankomen in Bangkok zeiden ze. Daardoor zouden we niet op tijd in Pak Chong zijn voor onze lift naar het guesthouse. Een andere optie was om voor 3000 baht met een extra minivan naar Bangkok te reizen. Deze zou dan rond half 2 aankomen. Een Amerikaanse jongen zat in hetzelfde schuitje, omdat hij anders zijn vlucht zou missen, dus ook die ging mee. Uiteindelijk konden we voor 700 baht per persoon met het busje mee, maar daardoor hebben we dus wel dubbel betaald voor ons vervoer. Gelukkig was het busje wel aardig op tijd in Bangkok, maar deze zette ons niet af bij het Mochit 2 busstation. We moesten eerst nog met de taxi daarheen. Een half uur verder en nog eens 300 baht lichter kwamen we aan bij het busstation. We hebben kaartjes gekocht en moesten nog wachten tot 15.20u voordat de bus zou gaan rijden. Om 7 uur kwamen we aan in Pak Chong. We hadden afgesproken met het guesthouse dat we tot 8 uur opgehaald konden worden als we zouden bellen (dachten we). Dus wij gebeld met het guesthouse maar zij wisten van niks. Toch zijn ze ons op komen halen. Wat bleek nu: we hadden onze reservering nog moeten bevestigen zo stond in zijn mail met koeienletters geschreven. Wij kregen het voor elkaar om er toch allebei overheen te lezen, misschien wel juist doordat het in een ander lettertype geschreven was. Hoe dan ook, we konden er gelukkig nog terecht. Een hele opluchting na een reis van 23 uur in totaal... We hebben er nog lekker kunnen eten, waarna we naar onze kamer gebracht werden. Om half 7 zouden we weer opgehaald worden voor de jungle tour de volgende dag. Toch nog even wat kleding gewassen en zelf een lekkere douche in deze toch wel luxe kamer genomen. Het was alweer 12 uur geweest voor we op één oor lagen. Dat wordt weer een kort nacht. Welteru.... Zzzz